Πραγματικά ...

Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης

Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
και δίψασα και ρίζωσα.
και τίναξα τα φύλλα του
και τον κορμό του ασήμωσα.

Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα.
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.

Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
το χάραξα και μάτωσα.
περίσσευαν τα χέρια μου
και για κλαδιά του τα 'δωσα.

Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα.
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.

Τέλος Θητείας ... Και αρχή μιας νέας "Ζωής"

Πέρασαν 9 μήνες στρατιωτικής θητείας, που κλήθηκα για να υπηρετήσω την "μαμά" πατρίδα. Με το σημερινό post απλά αναγγέλλω την λήξη αυτής της υποχρέωσης απέναντι στα "ελληνικά στρατά".Πλέον πολίτης με την "βούλα" και με μπλε ταυτότητα.Δεν θα προβώ σε λεπτομερή ανάλυση για την στρατιωτική μου θητεία διότι είναι καθαρά θέμα υποκειμενικό και γενικότερα δεν θα ήθελα να επηρεάσω την κοινή γνώμη, γιατί σίγουρα είμαι από αυτούς που θα στιγματιζόμουν από τις απόψεις μου και τα πιστεύω μου, αν και δεν τα θεωρώ και τόσο ακραία.Γενικότερα περάσαμε καλά, διευρύναμε τον κοινωνικό μας περίγυρο και αντιμετωπίσαμε ουκ ολίγες δυσκολίες και φέραμε εις πέρας.Σίγουρα κρατάμε τα θετικά πάντα και τα αρνητικά απλά τα προσπερνάμε χωρίς φυσικά να τα διαγράφουμε διότι με τις δυσκολίες γινόμαστε και πιο δυνατοί...Αφιερώνω και το παρακάτω τραγουδάκι σε όλη την σειρά μου!!!

Απολύθηκα...Μωρό μου Απολύθηκα!!!

Η μεγάλη μου αγάπη

Οι μεγάλες αγάπες

Στίχοι: Στέλιος Ρόκκος
Μουσική: Στέλιος Ρόκκος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Ρόκκος

Διώχνω τη θλίψη απ' τα μάτια μου, δεν κλαίω
Μαζεύω τα κομμάτια μου και λέω
λόγια που δεν έχω ξαναπεί
Φεύγει, αυτή που αγαπάω τώρα φεύγει
Με χίλιους δυο τρόπους μ' αποφεύγει
Δεν θέλει, λέει, να με ξαναδεί

Μα δεν τελειώνουν
οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν
Πονάνε, υποφέρουνε, ματώνουν
Κι αρχίζουν πάλι απ' την αρχή

Διώχνω τη θλίψη απ' τα μάτια μου και πίνω
χωρίς εσένανε τι θ' απογίνω
Κουράγιο κάνω και υπομονή
Φεύγει, αυτή που αγαπάω τώρα φεύγει
Με χίλιους δυο τρόπους μ' αποφεύγει
Δεν θέλει, λέει, να με ξαναδεί

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα

Αφιερωμένο σε ένα πρόσωπο που ελπίζω να με καταλάβει και να δεί μέσα από αυτούς τους στίχους αυτό που δεν μπόρεσε να δει πραγματικά λόγω έλλειψης χρόνου...

“Πόσο πολύ σ’ αγάπησα”

Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Πόσο πολύ, πόσο πολύ, πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις

Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις, κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ εγώ πως θα ξανάρθεις, εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ, αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις, πως οι στιγμές που μου ‘δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

Θετική Σκέψη Πάνω Από Όλα

Το 2010 μπήκε πολύ καλά θα έλεγα, άλλωστε κέρδισα και το φλουρί της πίτας.Όλα έδειχνα ότι θα διασχίσω μια όμορφη και δημιουργική χρονιά!Σιγά σιγά ήρθε και κάποιο άτομο στην ζωή μου στο οποίο εναπόθεσα κάποιες ελπίδες...Μπορώ να πω ότι μπορεί και να το παίδεψα πάρα πολύ αλλά εμένα με έκανε να αισθανθώ πολύ καλά και ειδικά σε μια περίοδο της ζωής μου όπου η πίεση ήταν ασφυκτική...Συναισθηματικά αφόρητη, μακρυά από την αγάπη και την φροντίδα.Το άτομο αυτό με έκανε να αισθανθώ πραγματικά όμορφα και να καταλάβω τι σημαίνει ζεστή αγκαλιά, πράγμα το οποίο μου είχε λείψει!Μου έδωσε την δυνατότητα να περάσω κάποιες όμορφες, αλλά λίγες στιγμές μαζί του, προσπερνώντας πολλά πιστεύω κάτι το οποίο το εκτίμησα αφάνταστα.Ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα αυτό κάτι μοναδικό.Τα πράγματα όμως άλλαξαν δραματικά.Χάθηκε κάθε εμπιστοσύνη και μπορώ να πω ότι φταίω γιατί όταν ανακατεύεσαι με τα πίτουρα σε τρώνε και οι κότες.Προσπάθησα να αλλάξω κάποια πράγματα επειδή είμαι και λίγο πεισματάρης αλλά τα χειροτέρεψα!!!Άλλαξαν όλα, εγώ όμως παραμένω στα όμορφα πράγματα και μαγευτικά που έζησα!Το μόνο που ζητάω είναι να γυρίσει...Έτσι τις τελευταίες μέρες αντιμετωπίζω διάφορες αναποδιές και ομολογώ πως η διάθεσή μου δεν είναι και στα πάνω της. Κάποιες φορές ένοιωσα σα να παρακολουθώ, με το ένα πόδι στον αέρα, ένα ντόμινο που ήλπιζα ενδόμυχα να σταματήσει στο τρίτο τουβλάκι.Συζήτησα το συμβάν με τον Ψυχολόγο της μονάδας και μου είπε χαρακτηριστικά πως να απευθυνθώ σε αυτό το άτομο και να του δηλώσω πως είναι κάτι πολύ σημαντικό για την ψυχική μου υγεία.Συζητούσα λοιπόν το συμβάν με τον ψυχολόγω ο οποίος μου δήλωσε πως η αρνητική μου σκέψη προκάλεσε τα αναμενόμενα κι ότι θα πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι πιο θετικά. Η αλήθεια είναι πως διάφορα άσχετα γεγονότα με είχαν οδηγήσει σε μια αρνητικότητα, η οποία φυσικά με επηρέασε γενικότερα.
Παλαιότερα περνούσα αρκετό καιρό (μάλλον είχα και περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου) ξεψαχνίζοντας τη σκέψη μου, συγκεκριμενοποιώντας τις επιθυμίες μου καθώς επίσης επισκεπτόμουν μέρη που θεωρούσα πως γέμιζαν τις μπαταρίες μου. Μα όχι πια...
Ελπίζω να επιστρέψω γρήγορα....