Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Παιδεία ... Σε Όλο Της Το Μεγαλείο


Αποδέσμευση του λυκείου από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Πρόσφατα διάβασα σε ένα δημοσίευμα σχετικά με τις αλλαγές που ετοιμάζει το ΥΠΕΠΘ και ο Ε. Στυλιανίδης σχετικά με την Παιδεία. Ο λόγος που αποφάσισε να προβεί σε αυτές τις ενέργειες είναι η μια προσπάθεια αποφυγής από τον ασφυκτικό κλοιό του νεανικού θυμού και της κοινωνικής αγανάκτησης. Ωραία αρχικά η σκέψη τους βέβαια αυτό το πλάνο θα σπάσει εντελώς τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Λυκείου και Ανώτατης Εκπαίδευσης γιατί
" Άλλο το λύκειο, άλλο οι εισαγωγικές σε ΑΕΙ - ΤΕΙ " όπως αναφέρουν στα δημοσιεύματα. Αυτό σημαίνει πως το Λύκειο θα είναι απλά μια επιπλέον τριετία σπουδών, βαρετών μαθημάτων κτλ. Και έπειτα έρχεται μια εξέταση επιπλέον αλλά εντελώς διαφορετική σε σχέση με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και μετά έρχεται η εισαγωγή στα Α.Ε.Ι & Τ.Ε.Ι . Στόχος τους είναι η εισαγωγή όλων και περισσότερων εισαχτέων στα Ανώτατα Ιδρύματα αλλά φυσικά με κάποιους περιορισμούς. Οι αλλαγές αυτές θα μπουν σε λειτουργία μετά από μια τριετία με τον υπουργό Παιδείας να σημειώνει ότι «Η ευρωπαϊκή τάση διευκολύνει την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση κι εμείς οφείλουμε να την παρακολουθήσουμε».
Ωραία μας τα λένε όλα αυτά, αλλά κατά την γνώμη μου δεν νομίζω η Παιδεία να ορθοποδήσει με αυτό τον τρόπο. Ο μόνος λόγος που το κάνουν αυτό είναι είναι γιατί όταν οι σφαίρες αφαιρούν μαθητικές ζωές, η ένοχη κυβέρνηση Καραμανλή, αναγνωρίζοντας την ηθική νίκη της νεολαίας, καταφεύγει σε έναν διάλογο προσχηματικό, πυροσβεστικό και παραπλανητικό.
Τα πράγματα θα αλλάξουν κατά πολύ... Οι ρόλοι θα αλλάξουν... και όταν λέω ρόλους εννοώ τους καθηγητές. Μέχρι στιγμής ήδη οι καθηγητές στα σχολεία είχαν ένα ρόλο όχι και τόσο ενεργό, αυτό φυσικά οφείλεται στους μαθητές, οι οποίοι δεν δίνων και πολύ σημασία στα μαθήματα αφού γνωρίζουν ότι θα πάνε στο φροντιστήριο ή σε κάποιο ιδιαίτερο και θα καλύψουν τα κενά τους, με αποτέλεσμα ναμην ενδιαφέρονται για την μάθηση που πολλές φορές είναι διατεθιμένος ο καθηγητής να τους προσφέρει. Έτσι ο ρόλος του καθηγητή μένει απαθής με τα παιδιά να έχουν το πάνω χέρι επιλέγοντας τους καθηγητές τους. Βέβαια υπάρχουν και καθηγητές που ούτε τους "κόβει" αλλά ούτε έχουν την διάθεση να σε διδάξουν. Θα μου πεις ότι έχουν επιρρεαστεί από το σύστημα και θα σου πω ΟΚ. Έτσιμε το νέο σύστημα που θέλουν να επιβάλλουν ο ρόλος του καθηγητή εκμηδενίζεται. Με το νέο σύστημα υπάρχει περίπτωση να μην μετράει καν ο βαθμός ως συμπλήρωμα για την εισαγωγή στα Α.Ι. οπότε όπως καταλαβαίνεται δεν υπάρχει λόγος να πάει κανείς σχολείο. Απλά θα είναι κάτι τυπικό και κάτι κουραστικό, γιατί από την μια να έχουμε τους καθηγητές να μας πιέζουν χωρίς λόγο και από την άλλη τους γονείς μας να μας σπάνε τα νεύρα. Και εμείς τελείως ψύχραιμοι να περιμένουμε την ώρα που θα έχουμε το ιδιαίτερο για να συμπληρώσουμε τα σπασμένα. Ήδη εδώ και λίγα χρόνια τα παιδιά κάνουν φροντιστήρια από το δημοτικό...(ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΩ)...
Κάποιος είπε πως
"Να μορφώνονται όσο το δυνατόν περισσότεροι όσο το δυνατόν καλύτερα! " . Δεν ξέρω πόσο συμφωνείς με αυτή την δήλωσει αλλά εγώ δεν είμαι θερμός και σίγουρα δεν το επικρωτώ. Για να μορφωθεί κάποιος πρέπει να μπει σε Α.Ι. ; Το Ανώτατο Ίδρυμα αυτό που σου προσφέρει είναι επιπλέον γνώση σε διάφορα θέματα αλλά υπάρχει και η εξειδίκευση. Πώς λοιπόν θα λάβεις αυτή την επιπλέον γνώση αν δεν γνωρίζεις τα στοιχειώδη, δηλαδή αν δεν έχεις σωστές βάσεις. Για μένα είναι κατακριτέο μιας και ο στόχος τους είναι να βγάζουν αμόρφωτους ανθρώπους από τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Θέλουν μήπως να γεμίσουν τις σχολές για να μην κλείσουν; Καθώς αυτοί που το αξίζουν και εισάγονται στις σχολές είναι λίγοι και όσο πάνε μειώνονται. Ναι εντάξει όλα για την Νεολαία, αλλά εντάξει είπαμε μην το ξεφτυλίσουμε κιόλας... Για την Παιδεία ρε γαμώτο...

Πραγματικά είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος που πρόκειται να πορευθούμε. Εγώ εύχομαι τα καλύτερα, για την Ελλάδα αλλά και για την Παιδεία...




Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Και Τώρα Λίγο Γέλιο ...

Ο Θεοσεβούμενος

Ο σύζυγος είναι πολύ θεοσεβούμενος, θεοφοβούμενος και έχει προστάτη του τον Άγιο Νικόλαο.
Μιά μέρα ξεκινά για επαγγελματικό ταξίδι στην Κρήτη και η σύζυγός του, βρίσκει ευκαιρία να φέρει στο σπίτι όχι ένα, όχι δύο… αλλά τρεις γκόμενους!
Ο πρώτος έρχεται με μία σαμπάνια, ο δεύτερος με ένα κουτί γλυκά και ο τρίτος ο καρμίρης δε φέρνει τίποτα. Αρχίζουν τα προκαταρκτικά και ξαφνικά ακούγονται τα κλειδιά στην πόρτα. Ήταν ο σύζυγός της!
Μέχρι να προλάβει να φτάσει στην κρεβατοκάμαρα ο κερατάς, η κυρία χώνει τους εραστές, μαζί με τη σαμπάνια και τα γλυκά, στη ντουλάπα.
Ο σύζυγος τη βλέπει ημίγυμνη, απορεί αλλά της εξηγεί ότι ο Άγιος Νικόλας δεν τον άφησε να κάνει το ταξίδι και εξέδωσε απαγορευτικό λόγω κακοκαιρίας.
Η κυρία εκμεταλλεύεται την κατάσταση και του λέει ότι ο Άγιος της έστειλε κι εκείνης μήνυμα…
Της είπε μάλιστα να τον περιμένει για να κάνουν έρωτα.
Ο σύζυγος τσιμπάει, αρχίζει να χαμουρεύεται με την καλή του και μετά από λίγο η κυρία λέει:
- Αχ άγιε μου Νικόλα, να είχα μία σαμπάνια να την πιω με τον αντρούλη μου!
Αμέσως ανοίγει η ντουλάπα, βγαίνει ο πρώτος γκόμενος με μία σαμπάνια στο χέρι και λέει:
- Εκ του αγίου Νικολάου… Ορίστε η σαμπάνια σας.
Τους σερβίρει τη σαμπάνια και φεύγει άνετος.
Ο σύζυγος σταυροκοπιέται,ευχαριστεί τον άγιο και συνεχίζει να χαμουρεύεται με την καλή του.
Μετά από λίγο η κυρία ζητάει και γλυκά από τον άγιο, οπότε ανοίγει η πόρτα της ντουλάπας, εμφανίζεται ο δεύτερος γκόμενος με τα γλυκά και λέει:
- Εκ του αγίου Νικολάου… Ορίστε τα γλυκάκια σας!
Ο σύζυγος ξανασταυροκοπιέται, ευχαριστεί τον προστάτη άγιό του και συνεχίζει το χαμούρεμα.
Περνά λίγη ώρα, το έχουν κάνει, η κυρία έχει ανάψει τσιγάρο, ο σύζυγος κοντεύει να αποκοιμηθεί, τον τρίτο στην ντουλάπα τον έχουν ξεχάσει, οπότε… ανοίγει η ντουλάπα, βγαίνει ένας μαντράχαλος και λέει:
Eκ του αγίου Νικολάου. Επειδή σε πέντε λεπτά κλείνουμε, θέλετε τίποτε άλλο;


Το βιάγκρα του παππού


Μια μέρα πάει ο παππούς στον Τοτό και του λέει.
- Τοτέ παιδί μου θέλω να μου φέρεις ένα viagra για να κάνω έρωτα με την γιαγιά και θα σου δόσω ένα 10 χίλιαρο.
Ο Τοτός λοιπόν συμφώνησε και πήγε και του έφερε το viagra.
Tην άλλη μέρα πάει ο Τοτός να πάρει το 10 χίλιαρο απο τον μπούφε που το είχε αφήσει ο παππούς και έκπληκτος είδε 60 χιλιάδες.
Πάει στον παππού λοιπόν και τον ρωτάει:
- Ρε παππού εσύ είπες ότι θα μου δώσεις 10 χιλιάδες και εγώ βρήκα 60 χιλιάδες.
- Α, λέει ο παππούς, οι 10 χιλιάδες είναι από μένα και τα υπόλοιπα από την γιαγιά.


Το τρελοκομείο


Σε ένα Αμερικάνικο τρελοκομείο κάθε χρόνο διαλέγουν δύο από τους ασθενείς που δείχνουν να έχουν γιατρευτεί και τους κάνουν δύο ερωτήσεις. Αν απαντήσουν σωστά τους αφήνουν να βγουν. Φέτος διαλέγουν τον Μπιλ και τον Μάικ.
- "Πες μου", του λέει γιατρός, "αν έχανες το ένα σου μάτι τι θα ήσουν;"
- "Μισότυφλος", αποκρίνεται ο Μάικ.
- "Κι αν έχανες και τα δύο σου μάτια;"
- "Τότε θα ήμουν εντελώς τυφλός!"
- "Πολύ καλά, λέει ο γιατρός. Πήγαινε τώρα και φώναξε μου τον Μπιλ."
Βγαίνοντας ο Μάικ, λέει στον Μπίλ τις σωστές απαντήσεις και το στέλνει στο γραφείο του γιατρού.
- "Πες μου, Μπίλ", του λέει ο γιατρός, "αν έχανες το ένα σου αυτί, τι θα ήσουν;"
- "Μισότυφλος!" λέει ο Μπιλ.
Ο γιατρός παραξενεύεται, αλλά συνεχίζει με τη δεύτερη ερώτηση:
- "Κι αν έχανες και το άλλο σου αυτί;"
- "Τότε θα ήμουν εντελώς τυφλός!"
- "Μα καλά, μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;"
- "Γιατί θα μου `πεφτε το καπέλο στα μάτια!"

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ


Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους αναγνώστες αυτού του blog Χρόνια Πολλά και καλά Χριστούγεννα. Το Νέο Έτος να είναι γεμάτο Υγεία - Αγάπη - Ευτυχία και ειρήνη σε όλο στον κόσμο...


Καλή Χρονιά...




Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ...

Τόσο καιρό που ασχολούμε με το blog αυτό δεν έχω κάνει ούτε μια αναφορά για την ομάδα στην οποία συμμετέχω αλλά και αγαπώ πολύ. Λίγα λόγια λοιπόν για το πως ξεκίνησε αυτή η ομάδα και που συνεχίζει να είναι αυτή την στιγμή.

Η αρχική ιδέα ήταν ν δημιουργηθεί μια ομάδα 5x5 που να συμμετάσχει σε κάποιο αντίστοιχο τουρνουά. Ο εμπνευστής αυτής της ομάδας ήταν ο Β.Π. ο οποίος εκτελεί και χρέη προέδρου αυτής της ομάδας μιας και ήταν ο δημιουργός της. Το πρόβλημα ήταν το όνομα το οποίο θα αποδίδαμε στην ομάδα μας. Πραγματικά θέλαμε κάτι πολύ καλό και δυνατό, το οποίο θα έμενε στην ιστορία αφού ήταν σίγουρη από την αρχή η λαμπρή πορεία που θα χάραζε, μιας και οι στόχοι που έθεσε ο πρόεδρος ήταν σαφείς. Εκείνη την περίοδο ένα παλικάρι, που θα συμμετείχε στην ομάδα, άκουγε ένα καμμένο συγκρότημα το λεγόμενο "Τα Πλοκάμια Του Καρχαρία" και ειδικά ένα συγκεκριμένο κομμάτι από τον δίσκο τους, με το όνομα "Είσαι Μπάζο". Έτσι λοιπόν το συγκρότημα του Β.Π. ονομάστηκε "ΠΛΟΚΑΜΙΑ" και σαν ύμνο μας χρησιμοποιούσαμε το "ΕΙΣΑΙ ΜΠΑΖΟ". Η ομάδα στήθηκε πολύ γρήγορα χωρίς πολλά πολλά λόγια. Την πρώτη χρονιά ξεκίνησε με 7 άτομα και συνέχισε με 6 λόγω μόνιμης απουσίας ενός από τους συμπαίκτες μου ο οποίος τελικά έδειξε ότι δεν αγαπούσε την ομάδα όσο οι υπόλοιποι. Την δεύτερη χρονιά αναζητήσαμε ένα τερματοφύλακα οποίος γρήγορα μπήκε στην ομάδα και έδιξε από πολύ νωρίς τις διαθέσεις του και την αγάπη του για την ομάδα. Την τρίτη χρονιά προστέθηκε ένα ακόμα παίχτης στο ρόστερ της ομάδας μας για να κλείσει τον κύκλο των μεταγραφών της. 3 χρόνια η ομάδα αυτή υπέστει πολλά, καλά και κακά, μα τα αντιμετώπισε όλα με σοβαρότητα και πειθαρχία μιας και αποτελείται από πραγματικούς επαγγελματίες. Δεν έλειπαν βέβαια και οι καβγάδες από την ομάδα. Πρωταρχικό ρόλο είχα εγω φυσικά,μιας και είμαι ο πιο απείθαρχος παίκτης όσον αναφορά την διαιτησία. Νευριάζοντας εγώ σημαίνει ότι η ομάδα χάνει την πειθαρχία της. Οπότε δικαιωματικά όλοι διαμαρτύρονται σε εμένα και επικρίνουν την συμπεριφορά μου. Βέβαια αυτό δεν γίνεται σκόπιμα, μιας και το πάθος μου για την μπάλα είναι αρκετά μεγάλο. Αυταά τα 3 χρόνια η ομάδα χάραξε μια πολύ καλή πορεία τερματίζοντας 3 στο τουρνουά όλων των Πανεπιστιμίων και των ΤΕΙ εντός Αττική. Η ομάδα όμως δενσταμάτησε εκεί. Για ακόμη μια χρονιά συνεχίζουμε να συμμετέχουμε στο φοιτητικό τουρνουά αλλά κάπως κομμένοι. Ο πρόεδρος της ομάδας μας και γενικότερα ο βασικός συνδετικός κρίκος, μαζί με ένα άλλο συμπαίκτη μου αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση μιας και κλήθηκαν να υπηρετήσουν για την πατρίδα. Οπότε μείναμε 6 άτομα. Προσπαθήσαμε να κάνουμε κάποιες μεταγραφές αλλά στον 1ο μας αγώνα δεν εμφανίστηκαν. Βέβαια νικήσαμε αλλά χρειαζόμαστε έστω άλλον ένα παίχτη. Από ότι με ενημέρωσαν σύντομα θα εισαχθεί στην ομάδα και ο νέος παίχτης. Και από τν Γενάρη θα έχουμε την τιμή να έχουμε στην ομάδα μας τον πρόεδρό μας μιας και τελειώνει νωρίς τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Ας ελπίσουμε και φέτος να πάμε καλά χωρίς τραυματισμούς. Και το νέο έτος να μας χαρίσει επιτέλους την ΚΟΥΠΑ που τόσο επιθυμούμε...


Αυτά είναι τα αστέρια της ομάδας των Πλοκαμίων



ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ...
ΕΛΠΙΖΩ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ !!!

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Τι Υποκρισία ...

Τελικά η ζωή είναι όλο εκπλήξεις... Πληγώνεσαι από κει που δεν το περιμένεις και περνάς τέλεια σε κάτι το οποίο δεν το έχεις προγραμματίσει (και δεν εννοώ programming όπως θα πίστευε μια ψυχή λίγο καμένη με αυτό που κάνει). Τα πράγματα πάνε και έρχονται. Αλλάζουν ραγδαία χωρίς να το πάρεις πρέφα. Οι φίλοι πάνε και έρχονται, ποτέ στάσιμοι, ποτέ όπως θα ήθελες. Νέες γνωριμίες σε γεμίζουν, έρχεσαι κοντά με ανθρώπους που ποτέ δεν περίμενες πως θα έρθει, επειδή κάτι ξαφνικά σας ένωσε (Μια ψυχή το είχε πει αυτό --> Ι.Π.). Είναι πολύ σημαντικό να έχεις πάντα κάποιον δίπλα σου. Βέβαια ποτέ δεν μπορείς να απαιτήσεις να είναι όπως εσύ θα ήθελες να είσαι και ξέρεις γιατί; Γιατί ο καθένας είναι ο εαυτός του . Πληγώνεσαι μα δεν τα παρατάς. Βαδίζεις και συνεχίζεις να προχωράς, μα σίγουρα ξέρεις πως κάποτε θα έρθει το τέλος, ακόμα και σε μια σχέση. Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριόμαστε για αυτό γιατί κάποιος άλλος θα μπει στην ζωή μας και θα μας κάνει να δούμε και να καταλάβουμε πως τελικά μπορεί να άξιζε να πληγωθούμε μα ποτέ δεν θα ανακαλύπταμε και αυτήν την μεριά του εαυτού μας. Ενός ευαίσθητου εαυτού που πληγώνεται από τις σχέσεις του με τους γύρω ανθρώπους. Όπως είχε πει και ένα φίλος μου, η λέξη Σ' αγαπώ είναι πολύ δύσκολη να την πεις μα εξίσου εύκολη να την ζητήσεις από κάποιον. Βέβαια όποιος χρησιμοποιεί αυτή την λέξη πρέπει πρώτα από όλα να το αισθάνεται όταν το λέει και να κοιτά τον άλλον στα μάτια.

Οι φιλίες όπως είπα και πριν πάνε και έρχονται. Λες και δεν είναι γραφτό μας να κρατάμε δεσμούς δυνατούς. Αδικείς και αδικήσε, Πληγώνεις και πληγώνεσαι από μια σχέση φιλίας. Όλος ο κόσμος έχει να πει κάποιο παράπονο για κάποιον φίλο του. Ουδείς αλάνθαστος, μόνο ο Θεός. Υπάρχουν στιγμές που ενώ είσαι κοντά με τον άλλον, ζεις σε ένα σκοτάδι και διακρίνεις μια υποκρισία. Κάποιο στιγμή δυστυχώς μαθαίνεις κάτι το οποίο σε πληγώνει, που ενώ ήσασταν μαζί τελικά έκρυβε κάτι. Αλλά όλα καλά μωρέ,πάμε παρακάτω...Η ζωή κυλάει όμορφα και θα πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή...