Πραγματικά ...

Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης

Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
και δίψασα και ρίζωσα.
και τίναξα τα φύλλα του
και τον κορμό του ασήμωσα.

Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα.
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.

Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
το χάραξα και μάτωσα.
περίσσευαν τα χέρια μου
και για κλαδιά του τα 'δωσα.

Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα.
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.

Τέλος Θητείας ... Και αρχή μιας νέας "Ζωής"

Πέρασαν 9 μήνες στρατιωτικής θητείας, που κλήθηκα για να υπηρετήσω την "μαμά" πατρίδα. Με το σημερινό post απλά αναγγέλλω την λήξη αυτής της υποχρέωσης απέναντι στα "ελληνικά στρατά".Πλέον πολίτης με την "βούλα" και με μπλε ταυτότητα.Δεν θα προβώ σε λεπτομερή ανάλυση για την στρατιωτική μου θητεία διότι είναι καθαρά θέμα υποκειμενικό και γενικότερα δεν θα ήθελα να επηρεάσω την κοινή γνώμη, γιατί σίγουρα είμαι από αυτούς που θα στιγματιζόμουν από τις απόψεις μου και τα πιστεύω μου, αν και δεν τα θεωρώ και τόσο ακραία.Γενικότερα περάσαμε καλά, διευρύναμε τον κοινωνικό μας περίγυρο και αντιμετωπίσαμε ουκ ολίγες δυσκολίες και φέραμε εις πέρας.Σίγουρα κρατάμε τα θετικά πάντα και τα αρνητικά απλά τα προσπερνάμε χωρίς φυσικά να τα διαγράφουμε διότι με τις δυσκολίες γινόμαστε και πιο δυνατοί...Αφιερώνω και το παρακάτω τραγουδάκι σε όλη την σειρά μου!!!

Απολύθηκα...Μωρό μου Απολύθηκα!!!

Η μεγάλη μου αγάπη

Οι μεγάλες αγάπες

Στίχοι: Στέλιος Ρόκκος
Μουσική: Στέλιος Ρόκκος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Ρόκκος

Διώχνω τη θλίψη απ' τα μάτια μου, δεν κλαίω
Μαζεύω τα κομμάτια μου και λέω
λόγια που δεν έχω ξαναπεί
Φεύγει, αυτή που αγαπάω τώρα φεύγει
Με χίλιους δυο τρόπους μ' αποφεύγει
Δεν θέλει, λέει, να με ξαναδεί

Μα δεν τελειώνουν
οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν
Πονάνε, υποφέρουνε, ματώνουν
Κι αρχίζουν πάλι απ' την αρχή

Διώχνω τη θλίψη απ' τα μάτια μου και πίνω
χωρίς εσένανε τι θ' απογίνω
Κουράγιο κάνω και υπομονή
Φεύγει, αυτή που αγαπάω τώρα φεύγει
Με χίλιους δυο τρόπους μ' αποφεύγει
Δεν θέλει, λέει, να με ξαναδεί

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα

Αφιερωμένο σε ένα πρόσωπο που ελπίζω να με καταλάβει και να δεί μέσα από αυτούς τους στίχους αυτό που δεν μπόρεσε να δει πραγματικά λόγω έλλειψης χρόνου...

“Πόσο πολύ σ’ αγάπησα”

Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Πόσο πολύ, πόσο πολύ, πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις

Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις, κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ εγώ πως θα ξανάρθεις, εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ, αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις, πως οι στιγμές που μου ‘δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

Θετική Σκέψη Πάνω Από Όλα

Το 2010 μπήκε πολύ καλά θα έλεγα, άλλωστε κέρδισα και το φλουρί της πίτας.Όλα έδειχνα ότι θα διασχίσω μια όμορφη και δημιουργική χρονιά!Σιγά σιγά ήρθε και κάποιο άτομο στην ζωή μου στο οποίο εναπόθεσα κάποιες ελπίδες...Μπορώ να πω ότι μπορεί και να το παίδεψα πάρα πολύ αλλά εμένα με έκανε να αισθανθώ πολύ καλά και ειδικά σε μια περίοδο της ζωής μου όπου η πίεση ήταν ασφυκτική...Συναισθηματικά αφόρητη, μακρυά από την αγάπη και την φροντίδα.Το άτομο αυτό με έκανε να αισθανθώ πραγματικά όμορφα και να καταλάβω τι σημαίνει ζεστή αγκαλιά, πράγμα το οποίο μου είχε λείψει!Μου έδωσε την δυνατότητα να περάσω κάποιες όμορφες, αλλά λίγες στιγμές μαζί του, προσπερνώντας πολλά πιστεύω κάτι το οποίο το εκτίμησα αφάνταστα.Ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα αυτό κάτι μοναδικό.Τα πράγματα όμως άλλαξαν δραματικά.Χάθηκε κάθε εμπιστοσύνη και μπορώ να πω ότι φταίω γιατί όταν ανακατεύεσαι με τα πίτουρα σε τρώνε και οι κότες.Προσπάθησα να αλλάξω κάποια πράγματα επειδή είμαι και λίγο πεισματάρης αλλά τα χειροτέρεψα!!!Άλλαξαν όλα, εγώ όμως παραμένω στα όμορφα πράγματα και μαγευτικά που έζησα!Το μόνο που ζητάω είναι να γυρίσει...Έτσι τις τελευταίες μέρες αντιμετωπίζω διάφορες αναποδιές και ομολογώ πως η διάθεσή μου δεν είναι και στα πάνω της. Κάποιες φορές ένοιωσα σα να παρακολουθώ, με το ένα πόδι στον αέρα, ένα ντόμινο που ήλπιζα ενδόμυχα να σταματήσει στο τρίτο τουβλάκι.Συζήτησα το συμβάν με τον Ψυχολόγο της μονάδας και μου είπε χαρακτηριστικά πως να απευθυνθώ σε αυτό το άτομο και να του δηλώσω πως είναι κάτι πολύ σημαντικό για την ψυχική μου υγεία.Συζητούσα λοιπόν το συμβάν με τον ψυχολόγω ο οποίος μου δήλωσε πως η αρνητική μου σκέψη προκάλεσε τα αναμενόμενα κι ότι θα πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι πιο θετικά. Η αλήθεια είναι πως διάφορα άσχετα γεγονότα με είχαν οδηγήσει σε μια αρνητικότητα, η οποία φυσικά με επηρέασε γενικότερα.
Παλαιότερα περνούσα αρκετό καιρό (μάλλον είχα και περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου) ξεψαχνίζοντας τη σκέψη μου, συγκεκριμενοποιώντας τις επιθυμίες μου καθώς επίσης επισκεπτόμουν μέρη που θεωρούσα πως γέμιζαν τις μπαταρίες μου. Μα όχι πια...
Ελπίζω να επιστρέψω γρήγορα....

Κατάταξη στον Στρατό

Εδώ και ένα μήνα και 8 μέρες είμαι αυτό που λένε Έλληνας στρατιώτης.Υπηρετώ και εγώ όπως και εκατομμύρια κόσμος την "Μαμά" πατρίδα.Πραγματικά νίωθω υπερήφανος που βρίσκομαι σε αυτή την θέση.Παρουσιάστηκα στο στρατόπεδο της Θήβας και τώρα μετατέθηκα στην Σαμοθράκη.Τα πράγματα είναι αρκετά καλά θα έλεγα, βέβαια όχι όπως τα περίμενα.Το πως τα περίμενα είναι άλλο θέμα.Η Σαμοθράκη τώρα είναι ένα όμορφο φιλήσυχο νησάκι το οποίο μου δημιουργεί έντονα συναισθήματα.Μπορεί να είναι μικρό αλλά έχει έντονη ιστορία και ωραία τοπία.Ακόμα δεν βρήκα την ευκαιρία να το γυρίσω όλο το νησί αλλά έχω αρκετό χρόνο για να το κάνω αυτό.Το κλίμα είναι πολύ θετικό για τον χώρο του στρατοπέδου και νομίζω ότι έχει πιθανότητες βελτίωσης.Είμαι με τις καλύτερες διαθέσεις και νομίζω ότι θα τα περάσω καλά...Μου εύχομαι καλή θητεία και με το καλό να γυρίσω στον κόσμο έξω... Αφιερωμένο και το παρακάτω τραγούδι σε όλους τους αναγνώστες...

Σκοτώνει τον Έρωτα ή πληγώνει τον εγωϊσμό μας ;

Ο τίτλος αυτός αναφέρεται σε ένα πρόσφατο δημοσίευμα σε μια εφημερίδα και το βαθύτερο νόημά του θα το καταλάβατε καθώς θα διαβάζεται το παρακάτω αρθράκι:

"Ρύζι,κουφέτα,στέφανα...για μερικούς αποτελούν όνειρο ζωής, για άλλους εφιάλτη.Γιατί;Το παιδικό όνειρο του πρίγκιπα με το λευκό άλογο καταρρέει ενώπιον της πραγματικότητας.Τα βιώματα από έναν <<κακό>> γάμο των γονιών στοιχειώνουν τις σχέσεις μας ένα βήμα πριν τις επισημοποιήσουμε. Ο γάμος σηματοδοτεί την έναρξη μεγάλων αλλαγών στην ζωή. Αισθανόμαστε ότι μεγαλώνουμε,ότι αλλάζει η κοινωνική μας ταυτότητα, ότι τον έρωτα θα διαδεχθούν οι υποχρεώσεις (κοινωνικές,οικονομικές,οικογενειακές). Μήπως τελικά ο φόβος του γάμου είναι τελικά φοβία; Το πως αντιμετωπίζουμε τον γάμο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως τον τρόπο που βλέπουμε και αξιολογούμε τον εαυτό μας, τις προσδοκίες μας, τα όνειρά μας και τις προηγούμενες εμπειρίες μας από τις σχέσεις. Κανείς δεν είναι έτοιμος να παντρευτεί. Αυτό αποδεικνύεται από τις αμφιβολίες που κυριεύουν τους περισσότερους λίγες μέρες πριν το μυστήριο. Αμφιβολίες που ίσως εμφανιστούν αρκετές στιγμές κατα την διάρκεια της κοινής ζωής. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την ευτυχία ενός γάμου. Σίγουρα όμως είμαστε σε θέση να ξέρουμε αν ο σύντροφός μας μας καλύπτει νοητικά,συναισθηματικά και σεξουαλικά. Αν ναι τότε είναι πολύ πιθανόν ο γάμος μας να είναι ευτυχισμένος....
Για πολλούς ο γάμος είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Στο λεξικό περιγράφεται ως ο θεσμός ο οποίος αποτελεί θεμέλιο της κοινωνία που οδηγεί στην αέναη ύπαρξή της. Ωστόσο αν το χρησιμοποιούμε ως μέσο για να γίνουμε κοινωνικά αποδεκτοί, τότε σε όλη την διάρκειά του θα αισθανόμαστε την ίδια την σχέση να μας πλακώνει...."

Αυτά και άλλα πολλά θέματα περί γάμου θίχτηκαν σε αυτό το αρθράκι αλλά ήταν σκόπιμο το να μην τα αναφέρα όλα παρα μόνο αυτά που θεώρησα σημαντικότερα.

Διαβάζοντας λοιπόν οι αναγνώστες αυτό το σύντομο αρθράκι θα ήθελα να μπουν στην διαδικασία να συλλογιστούν και εν τέλη να ξεκαθαρίσουν με τον εαυτό τους το τι πραγματικά θέλουν. Ο γάμος είναι ιερό μυστήριο και είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να παίρνονται βιαστικές αποφάσεις περι αυτού του θέματος. Και αυτό γιατί ο γάμος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμα βήμα για την θωράκιση της σχέσης δύο ανθρώπων. Αυτό ίσως είναι και το μυστικό για την προσωπική μας ευτυχία. Δεν γεννιόμαστε όλοι για γάμο και αυτό το λέω γιατί για κάποιους προτεραιότητα στην ζωή είναι να αισθανθούν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Γι αυτούς είναι απόλυτα λογικό ο γάμος να μην είναι ελκυστικός. Επενδύουν την ενέργειά τους σε άλλους τομείς.

Σήμερα το πρωί εκεί που έπαιρνα το πρωινό μου μπροστά από την τηλεόραση παρκαολουθούσα μια εκπομπή η οποία έχει να κάνει με τον κοινωνικό σχολιασμό του συνανθρώπου μας (κουτσομπολιό στην απλή ελληνική καθημερινή διάλεκτο). Άκουσα 2 περιστατικά.
Το πρώτο περιστατικό αναφερόταν σε ένα ζευγάρι το οποίο ήταν 5 χρόνια παντρεμένοι με ένα παιδί 4 χρονών. Η γυναίκα ξαφνικά αποφάσισε ότι θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό και έτσι άρχισε να βγαίνει με τον καλύτερο φίλο του άντρα της. Είχαν σχέση κρυφή. Και τώρα η κυρία προσπαθεί να πεισει τον γκόμενο να πάει στον άντρα της και να του πει για την σχέση που είχαν και έχουν.Βασικά η κυρία θέλει να χωρίσει με τον άνδρα της και να ζήσει με τον γκόμενο. Εκτός του ότι θέλει και το παιδί και αναφέρει το χαρακτηριστικό ΄τοι ο πατέρας του θα το βλέπει συχνά. 5 χρόνια γάμο και ακόμα πριν καλά καλά ο έρωτας γίνει αγάπη αυτή η κυρία αποφάσισε να δώσει τέλος...Έλεος.
Το δεύτερο περιστατικό έχει να κάνει πάλι με ένα ζευγάρι αλλά δεν συγκράτησα πόσα χρόνια ήταν μαζί.Τεσπα το θέμα είναι ότι η γυναίκα χρείαστηκε να μπει στο νοσοκομείο γιατί αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Όταν βγήκε από το νοσοκομείο διαπίστωσε ότι ο άνδρας της την απατούσε και έτσι θεώρησε και αυτή ότι έπρεπε να το πληρώσει με το ίδιο νόμισμα και έτσι άρχισε να βγαίνει με τον γιατρό που την εξέταζε. Το άφησα εκεί και άλλαξα κανάλι.Δεν άντεχα άλλο.
Τελικά τι θα γίνει με την ανθρωπότητα?Θα προχωρήσουμε ποτέ μπροστά ή απλά είμαστε οι ΔΗΘΕΝ?Ας αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με λίγη σοβαρότητα παραπάνω.Δεν είναι όλα τόσο απλά...